Вируси миллатгароӣ

Вақте ин вирус сад сол пеш ба баданаи ҷаҳони ислом тазриқ шуд, як уммати воҳид ва якпорчаро порча-порча карда ва ҳар порчаро ҳамчун луқмае нарм дар даҳони қудратҳои истеъморӣ гузошт ва ба осонӣ балъида шуд.

Ҷолиб ин ҷост, ки онҳое, ки бо тези миллигароӣ уммати фаромилии исломиро пора-пора кардард, худашон бо тези интернатсионалистӣ ва фарҳанги фаромиллӣ миллатҳои моро тӯъмаи истеъмор намуданд.

Дар ҳоле, ки уммати исломӣ худ асрҳо пеш бар меҳвари арзишҳои фаромиллӣ шакл гирифта буд. Зеро дар фарҳанги исломӣ унсури қавму нажод, мояи бартарӣ ва марзбандӣ ба ҳисоб намеояд, балки баръакс, кавму нажод дар ин фарҳанг мояи ошноӣ ва ҳамгароӣ ба шумор меравад. Дар ин фарҳанг арзишҳо аз марзҳои қавмӣ ва нажодӣ фаротар меравад ва танҳо мояи бартарии инсон нерӯи имон ва парҳезгории ӯ дониста мешавад. Қуръони карим ба сароҳат баён медорад ки:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

“Эй мардум мо шуморо аз як марду зан офаридем ва шуморо миллат миллат ва қабила қабила гардондем, то бо якдигар шиносоии мутақобил ( ду тарафа ) ҳосил кунед. Дар ҳақиқат гиромитарини шумо назди Худо парҳезгортарини шумост, бетардид Худованд донои огоҳ аст.” (Ҳуҷурот 13)

Ва ҳазрати Расули акрам ( саллаллоҳу алайҳи ва олиҳӣ ва саллам ) дар хутбаи Ҳаҷҷатул видоъ ( вапасин ҳаҷҷи худ ) фармуданд:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ، أَلَا إِنَّ رَبَّكُمْ وَاحِدٌ، وَإِنَّ أَبَاكُمْ وَاحِدٌ، أَلَا لَا فَضْلَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى أَعْجَمِيٍّ، وَلَا لِعَجَمِيٍّ عَلَى عَرَبِيٍّ، وَلَا لِأَحْمَرَ عَلَى أَسْوَدَ، وَلَا أَسْوَدَ عَلَى أَحْمَرَ إِلَّا بِالتَّقْوَى، أَبَلَّغْتُ ؟ قَالُوا: بَلَّغَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ قَالَ: أَيُّ يَوْمٍ هَذَا ؟ قَالُوا: يَوْمٌ حَرَامٌ، ثُمَّ قَالَ: أَيُّ شَهْرٍ هَذَا ؟ قَالُوا: شَهْرٌ حَرَامٌ: قَالَ: ثُمَّ قَالَ: أَيُّ بَلَدٍ هَذَا ؟ قَالُوا: بَلَدٌ حَرَامٌ، قَالَ: فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ حَرَّمَ بَيْنَكُمْ دِمَاءَكُمْ وَأَمْوَالَكُمْ وَأَعْرَاضَكُمْ كَحُرْمَةِ يَوْمِكُمْ هَذَا، فِي شَهْرِكُمْ، هَذَا فِي بَلَدِكُمْ هَذَا، أَبَلَّغْتُ ؟ قَالُوا: بَلَّغَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لِيُبَلِّغْ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ

“Эй мардум!

Огоҳ бошед, ки Парвардигори шумо якест.

Огоҳ бошед, ки падари шумо якест.

Огоҳ бошед, ки ҳеч арабе бар ҳеч ғайриараб ва ҳеч ғайриарабе бар ҳеч араб ва ҳеч сурхпӯсте бар ҳеч сиёҳпӯст ва ҳеч сиёҳпӯсте бар ҳеч сурхпӯст бартарӣ надорад, магар бо тақво ва парҳезгорӣ…”

Сипас хитоб ба мардум фармуд:

“Оё (ин паёмро ба шумо) расондам?”

Гуфтанд:

“Паёмбари Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳӣ ва саллам (паёми худро) расонд.”

Сипас фармуд:

“Ин чӣ рӯзест?”

Гуфтанд:

“Рӯзи ҳаром (мӯҳтарам) аст.”

Сипас фармуд:

“Ин чӣ моҳест?”

Гуфтанд:

“Моҳи ҳаром (Зилҳиҷҷа) аст.”

Сипас фармуд:

“Ин чӣ шаҳрест?”

Гуфтанд:

“Шаҳри ҳаром (Макка) аст.”

Фармуд:

“Ҳамоно Худованд ҳаром гардондааст байни шумо хунҳо ва молҳо ва обрӯҳои шуморо, монанди ҳурмати ин рӯз дар ин моҳ ва дар ин шаҳратон.”

Сипас фармуд:

“Оё (ин паёмро) расондам?”

Гуфтанд:

“Паёмбари Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳӣ ва саллам (паёми худро) расонд.”

Фармуд:

“Шоҳидон (ин паёмро) ба ғоибон бирасонанд.”

(Ривояти Аҳмад)